Zaburzenia Centralnego Przetwarzania Słuchowego

Metoda Warnkego to kompleksowa diagnostyka i terapia dysleksji, zaburzeń przetwarzania słuchowego (APD) wykorzystująca oddziaływanie wielokierunkowe, angażujące nie tylko wzrok i słuch, ale także funkcje motoryczne.

Metoda Warnkego opiera się na pracy z użyciem wysokiej klasy medycznych narzędzi diagnostycznych i treningowych. Ukierunkowana jest na poprawę funkcji, które odpowiadają za naukę czytania i pisania.

Wyniki prób diagnostycznych wyznaczają poziomy zadań, od których powinna rozpocząć się terapia.

Funkcje poddawane diagnozie i treningowi:
Próg kolejności wzrokowej – odpowiada za precyzyjne porządkowanie ciągów bodźców wzrokowych,
Próg kolejności słuchowej – odpowiada za precyzyjne porządkowanie ciągów bodźców słuchowych (pomaga w rozumieniu mowy),
Słyszenie kierunkowe – odpowiada za dokładne słyszenie ważnych informacji na tle innych dźwięków (np. w czasie lekcji – głos nauczyciela na tle odgłosów w sali,
Różnicowanie tonów – odpowiada za umiejętność różnicowania samogłosek i dekodowania melodii mowy,
Synchroniczne wystukiwanie rytmu – umiejętność wykształcona dzięki koordynacji słuchowo–motorycznej, która świadczy o efektywnej koordynacji półkul mózgowych (pomaga w usprawnianiu koordynacji ucho-ręka, przekłada się na poprawę tempa pracy w czasie lekcji),
Czas reakcji z wyborem – umiejętność szybkiej i trafnej reakcji przy wyborze jednej z wielu możliwości, nabyta dzięki koordynacji słuchowo – motorycznej (umiejętność ta decyduje o czasie rozpoznawania fonemów i grafemów, jest ona istotna w procesach decyzyjnych),
Test wzorca częstotliwości – umiejętność konieczna do wyróżniania słów w wypowiedzi, do segmentowania ciągłego potoku mowy i rozpoznawania treści wypowiedzi na poziomie niejęzykowym,
Test wzorca czasowego – umiejętność przekładania rytmu mowy na informacje, umiejętność ta stanowi, obok rozpoznawania wysokości tonów, kolejną ważną zdolność do segmentowania ciągłego potoku mowy przy rozpoznawaniu treści wypowiedzi na poziomie niejęzykowym (prozodia),
Koordynację oko – ręka – odpowiada za dokładną grafomotorykę, ćwiczenie koordynacji oko-ręka pomaga poprawić graficzną stronę pisma,
Zdolność do zapamiętywania krótkotrwałego – umiejętność niezbędna do czytania ze zrozumieniem sensu, próba ta pomaga ocenić umiejętność krótkotrwałego zapamiętywania przez ucznia sylab i słów w procesie czytania,
Selektywność percepcji – umiejętność różnicowania dźwięków mowy w oparciu o informacje uzyskane w toku czasowego ich przetwarzania (umiejętność jest niezbędna dla bezbłędnego rozróżniania głosek o podobnym brzmieniu, szczególnie spółgłosek),
Czytanie psudotekstów – pomaga ocenić strategię, jaką posługuje się dziecko w czasie czytania oraz pozwala na sprawdzenie tempa i poprawności czytania,
Spostrzeganie dynamiczne – umiejętność ważna dla niezakłóconego szybkiego czytania, polegająca na precyzyjnym w przestrzeni i czasie sterowaniu sześcioma mięśniami służącymi do kierowania każdym okiem,
Literowanie wzrokowe – umiejętność pomagająca w opanowaniu prawidłowej pisowni, jest to umiejętność do wizualnego wyobrażenia sobie całego słowa.